The Lost Daughter (2021) ลูกสาวที่สาบสูญ

ภาพยนต์ดราม่าแนวจิตวิทยาตรึงอารมณ์สุดหมองหม่น หนังใหม่สุดสะเทือนอารมณ์ที่ขอแนะนำว่าต้องดูให้ได้สักครั้งใน The Lost Daughter (2021) ลูกสาวที่สาบสูญ กับอารมณ์ที่สามารถกัดเซราะอารมณ์ของผู้หญิงได้อย่างแยบคาย และสมบูรณ์แบบทั้งในด้านการแสดง บรรยากาศ เพลงประกอบ และประเด็นที่น่าคิดตามมาก ผลงานเขียนและกำกับโดยแม็กกี้ จิลเลนฮาล อิงจากนวนิยายชื่อเดียวกันโดยเอเลน่า เฟอร์รานเต นำแสดงโดย โอลิเวีย โคลแมน. เจสซี่ บัคลีย์, ดาโกต้า จอห์นสัน, เอ็ด แฮร์ริส, ปีเตอร์ ซาร์สการ์ด, พอล เมสกัล ในภาพยนตร์สุดสะเทือนอารมณ์คนเป็นผู้หญิงและเป็นแม่ทุกคน

เรื่องราวถูกบอกเล่าอย่างเนิบช้าไม่ได้โฉ่งฉ่างหรือเร่งรัด ค่อย ๆ พาเราสำรวจสิ่งแวดล้อมรอบตัวของตัวละครหลัก สลับกับแฟลชแบ็คและเหตุการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนของเรื่อง คอยกระตุ้นให้เราอยากติดตามเนื้อเรื่องต่อไปโดยไม่สนใจว่ามันจะมีจุดพีคมั้ย ใช่หนังเรื่องนี้ไม่ได้มีจุดพีคอะไรเลย มีแค่การเล่าความรู้สึกอารมณ์ผ่านบทสนทนา กวี และการกระทำที่แทบหาความเมคเซนส์ไม่ได้กระทั่งดูจบ เรียกได้ว่าเป็นภาพยนตร์อินดี้จิตวิทยาที่พูดตรง ๆ ว่าดูจบแล้วใครจะชอบ จะเกลียดเลยก็ยังได้ เพราะหนังไม่ได้เป็นหนังแนวเร้าอารมณ์ แต่ค่อย ๆ เข้าไปสำรวจจิตใจของตัวละครหลักและสิ่งที่เธอแสดงออกมาอย่างเสแสร้งและย้อนแย้ง สลับกับบรรยากาศของเรื่องที่ทั้งตึงและหม่นหมองตลอดสองชั่วโมง ที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนถูกหลอนหลอกทั้งที่มันไม่ใช่หนังระทึกขวัญด้วยซ้ำ แต่เป็นหนังดราม่าเล่าชีวิตและการกระทำที่สวนทางของผู้หญิงคนหนึ่งในเมืองที่ทุกคนต่างก็มีความลับ และมองตัวละครเอกหญิงเป็นแค่คนนอกและผู้ใหญ่ที่มีปัญหาก็แค่นั้น